Wielrennen is niks voor mij!

Aloys Koenen

Wielrennen is niks voor mij!

Ik was ongeveer twaalf of dertien jaar oud, toen ik van mijn zuur verdiende bollenpelgeld een racefiets kocht. Voor die tijd toen een godsvermogen. Ik had hiervoor een maand in een donkere stoffige bollenschuur gewerkt en werd steeds gecontroleerd door die chagrijnige boer die steeds onze kistjes schudde, zodat er meer bollen in een kistje gingen die ik moest pellen. En elke dag voor dag en douw op het fietsie van Den Helder naar Breezand en ‘s avonds na zessen weer terug. Als je het over kinderarbeid hebt dan kan ik daar over mee praten, maar goed ik had een doel en dat was die grijze met chrome racefiets. En inderdaad na die maand kon ik hem kopen. Een echt wielerennersstuur kompleet met handremmen, tien versnellingen bedienbaar met hendels en toendertijd met spatborden en een bagagedrager en jawel een bidon. Kon amper bij de trappers, maar Koning te rijk met mijn nieuwe fiets.

Het was natuurlijk prachtig weer die avond en ik besloot een rondje Den Helder te fietsen, een afstand van niks vergeleken met het dagelijkse fietsen van huis naar bollenboer en van bollenboer naar huis. Dus vanaf de Ravelijnsweg, richting de Nieuwe Haven, langs de Texelseboot over de Dijk en dan bij oud Den Helder onder de dijk door langs Fort Erfprins, vervolgens naar huisduinen om daar door de Grafelijksheid duinen over te steken naar de Donkere Duinen. En bij die Grafelijksheids Duinen daar ging het mis.

Ik reed daar van het  Taluut, voorovergebogen met een bloedgang, tandje erbij voor nog meer gang, kin op mijn borst, mond wagewijd open toen er opeens zo’n grote  dikke vette vieze bromvlieg tegen mijn huig aan botste en ik van schrik het beest in één keer doorslikte. Geeee….ugh…..ugh….etverdemme, met het idee dat die bromvlieg nog met zijn zes poten om mijn huig zat geklemd  en nog een poging deed om zich alsnog te redden van een wisse dood, pakte ik mijn bidon om daar een slok uit te nemen en weer uit te spugen. ………..LEEG!! Vergeten te vullen. Op mijn knieeen langs de kant van het fietspad nog een poging gedaan om de vlieg van mijn huig af te kokhalsen, maar het mocht allemaal niet baten.

Drie dagen rond gelopen met de kriebel in mijn keel en de gedachte wat voor lelijke ziektes zo’n beest wel niet met zich mee zou dragen. Nee, wielrennen is niks voor mij! als je een echte wielrenner bent laat je je niet van je stuk brengen door een vlieg en zeg nou eerlijk één vlieg meer of minder heeft echt niemand in de gaten. Ik was in iedergeval vanaf dat moment vliegetarier!

Aloys Koenen Columnist Langedijkers